Jeżeli twierdzisz, że mi ufasz – ufaj mi całym sobą. Ufaj mi – naprawdę.
Potrzebuję Twojej wiary we mnie. Ona unosi moje skrzydła.
Ty, moja mądra, dorosła Mamo we mnie wierzysz;
Ty, dorosły, potężny Tato – ufasz, że dam radę,
więc ja – Wasz malutki syn, Wasza mała córeczka – PORADZĘ SOBIE.
Otoczony Twoimi ciepłymi zapewnieniami odnajdę w sobie siłę do tego, by sobie poradzić. Otulony Twoim wsparciem, Twoją pewnością i wiarą we mnie – będę latał…
Adaptacja dziecka w przedszkolu to umiejętność przystosowania się do nowych warunków. W przypadku przedszkolaka to zdolność odnalezienia się w zupełnie nowej dla niego przestrzeni, poznania nowych dzieci, nowej pani, ale przede wszystkim pozostania w przedszkolu bez opieki mamy czy taty.
Okres ten w życiu dziecka jest dla niego bardzo ważny i dlatego należy dołożyć wszelkich starań, aby proces adaptacyjny przeszedł pomyślnie, a dziecko dobrze się czuło w przedszkolu przez pierwsze dni, a także przez kolejne lata.
Od września wiele trzylatków rozpocznie nowy etap w swoim życiu. Te maluchy jeszcze się nie denerwują, ale ich rodzice – jak najbardziej. Czy twoje dziecko posiada niezbędne wszystkie umiejętności, które posiadać powinno? Sprawdź i dowiedz się, czym na pewno nie musisz się martwić – oto nasz mały przewodnik dla rodziców.
BEZ PIELUCHY
Dziecko rozpoczynające przedszkolną przygodę nie może już chodzić w pieluszce. Oczywiście „wpadki” są jak najbardziej zrozumiałe (zwłaszcza, gdy dziecko zaangażowane jest w zabawę), ale ogólnie rzecz biorąc, trzylatek powinien już zgłaszać potrzeby fizjologiczne.Do przedszkola również nie przynosimy podkładek i nocników ponieważ toalety dostosowane są do dzieci.
Co robić, jeśli jest inaczej?
Do września jeszcze kilka miesięcy – dla takiego szkraba to bardzo dużo czasu na opanowanie wspomnianych umiejętności. Ćwicz najprostszą metodą, zdejmując dziecku pieluszkę na cały dzień i tłumacząc regularnie, co trzeba zrobić. Jeśli po tygodniu nie ma efektów – zrób kilkudniową przerwę, a potem rozpocznij wszystko od nowa. Nie martw się, załapie!
SAMODZIELNE JEDZENIE I PICIE Z KUBECZKA
Nikt nie będzie wymagał od trzylatka zachowania idealnej czystości przy posiłku – wystarczy, że będzie radziło sobie z nakładaniem jedzenia na widelec, jadło samo zupę i piciem ze zwykłego kubeczka.
Co robić, jeśli jest inaczej?
Ćwicz z dzieckiem – to bardzo ważne. Wyrzuć albo schowaj wszelkie kubki „niekapki” i zapowiedz, że taki duży chłopiec/dziewczynka może już pić z „dorosłego” kubka. Dorosłość dziecka podkreślaj także w trakcie jedzenia – to pomaga.
SAMODZIELNE UBIERANIE SIĘ I ROZBIERANIE
Oczywiście bez wiązania sznurowadeł! Chodzi tylko o to, aby malec potrafił założyć i zdjąć buciki zapinane na rzep, ściągnąć koszulkę albo spodenki czy je włożyć.
Co robić, jeśli jest inaczej?
Daj też maluchowi tyle czasu, ile potrzebuje. Pospieszanie go jest wrogiem radości z samodzielności.
MÓWIENIE O SWOICH PROSTYCH POTRZEBACH
Dziecko powinno już umieć podać swoje imię i nazwisko, powiedzieć, że chce pić, jeść czy zgłaszać potrzeby fizjologiczne.
Co robić, jeśli jest inaczej?
Jeśli tak nie jest i bardzo martwi cię niezwykle ubogie słownictwo dziecka, to najwyższy czas na wizytę u logopedy i popracowanie nad mową. Pamiętaj także, aby w rozmowie z synem czy córką nie używać tylko wam znanych określeń (np. „puku” na soczek) i mówić bez zdrobnień.
KILA RAD DOTYCZYCĄCYCHADAPTACJI DZIECKA W PRZEDSZKOLU
- OSWAJAJ Z ROZSTANIEM
- Przyzwyczajaj dziecko do przebywania pod opieką innych dorosłych
- Pozwól mu nawiązać kontakty z rówieśnikami
- ZAINTERESUJ PRZEDSZKOLEM
- Wypowiadaj się o przedszkolu pozytywnie
- Odwołaj się do własnych miłych wspomnień z tego okresu
- Czytajcie wspólne książki o przedszkolu
- UCZ SAMODZIELNOŚCI
- Doskonal umiejętności samoobsługowe maluszka
- Wspólnie zapakujcie worek z ubraniami na zmianę
- Dopilnuj, by strój zakładany do przedszkola był wygodny
- OKAŻ SPOKÓJ
- Bądź pewny siebie – to doda otuchy maluchowi
- Okazuj wyłącznie pozytywne uczucia
- MÓW PRAWDĘ
- Poinformuj dziecko, kto i kiedy obierze je z przedszkola
- Stosuj zrozumiałe dla malucha odnośniki, np. „ Przyjdę po obiedzie”, „Mama odbierze Cię po leżakowaniu”
- SKRACAJ ROZSTANIE
- Żegnaj się z dzieckiem z czułością, ale zdecydowanie i jak najkrócej
- Nie ulegaj pokusie zawrócenia
- MYŚL POZYTYWNIE
- Potraktuj rozłąkę jako coś naturalnego i chwilowego
- Powiedz dziecku, co będziesz robić, gdy ono będzie się bawiło z rówieśnikami
- PO PRZEDSZKOLU WYCISZ EMOCJE DZIECKA
- Przygotuj się na skrajne reakcje witającego Cię dziecka
- Daj mu czas na ochłonięcie
- Chwile po przedszkolu wykorzystaj na spacer i wspólną zabawę
- CHWAL I DOCENIAJ
- W obecności malucha przekazuj najbliższym wyłącznie informacje o jego pozytywnym zachowaniu
- Nie okazuj zdziwienia, jeśli pojawią się zachowania, z których dziecko już wyrosło
- ZAUFAJ NAUCZYCIELOM
- Przekaż przyszłym opiekunom -nauczycielom wszelkie niezbędne informacje o potrzebach malucha
- Pomóż im stworzyć komfortowe warunki do adaptacji dla Twojego dziecka
- WSPÓŁDZIAŁAJ
- Postaraj się przyjąć proponowane przez specjalistów rozwiązania i postawy
- Dziel się z nauczycielami, obserwacjami i osiągnięciami dziecka
- Informuj o problemach
RODZICU Pamiętaj! Każda zmiana daje szansę na rozwój.
Posyłając dziecko do przedszkola nie traktujmy tego w kategoriach smutnej konieczności. Zauważmy pozytywne aspekty dokonującej się zmiany w życiu dziecka. Zdobyte w przedszkolu doświadczenia są jedyne w swoim rodzaju. Obcowanie z rówieśnikami daje możliwość poznania podstawowych zasad życia w społeczności. Maluch uczy się nie tylko współpracy z rówieśnikami, ale również nabiera odwagi i wiary we własne możliwości. Przedszkole stanowi zatem doskonałe przygotowanie do szkolnych obowiązków, uczy dziecko koncentracji, wypełniania poleceń, rozwija samodzielność.
Pozwól dziecku na samodzielność! Jej brak to często skutek wyręczania malca przez rodziców !!!
Anna Madej, Sylwia Adamus